Laatst bijgewerkt

Dinsdag 24 september 2002

Adders onder het gras

1980

Adders onder het Gras is geschreven voor een ensemble van zeven basklarinettisten, die daarnaast nog wat kleine instrumentjes bespelen. Het stuk kan ook door n speler uitgevoerd worden die dan partij nummer 4 speelt, met de overige partijen van tevoren opgenomen op een band.

Het stuk is bedoeld voor en uitgevoerd door het Basklarinettencollectief van Harry Sparnaay.

Het verhaal (vereenvoudigd): In het begin is iedereen gelijk, iedereen speelt dezelfde muziek en heeft een gelijke bijdrage aan het geheel. Na enige tijd krijgt speler 4 kapsones en begint zichzelf een meer solostische rol toe te meten. Aanvankelijk accepteren de anderen de verandering in hi rarchie, maar op gegeven moment begint nummer 4 te overdrijven en gaat zich steeds arroganter opstellen.
n voor n gaan de anderen dan protesteren en tenslotte breekt een complete revolutie uit. Niemand gehoorzaamd nog. Nog n keer slechts weet nummer 4 zijn gezag te herstellen, maar niet voor lang; totale anarchie is het resultaat. Je zou kunnen zeggen dat de situatie van het begin van het stuk nu herstelt is: iedereen draagt evenzeer bij aan het geheel, alleen het geheel heeft een totaal ander karakter gekregen.

Misschien is het interessant om te weten dat het stuk is geschreven voor een ensemble bestaande uit Harry Sparnaay als 'solist' en zes van zijn studenten, met de componist op partij 7 (de meest genadeloze anarchist). Op die manier bekeken is het stuk dus ook het verhaal van leerlingen die in opstand komen tegen hun leraar.

Het stuk kan theatraal opgevoerd worden, maar aangezien de componist van mening is dat de muziek redelijk voor zichzelf spreekt dient men hiermee voorzichtig om te gaan. De componist houdt helemaal niet van kunst die al te duidelijk is. Vandaar ook de titel van het stuk.

Maar een beetje aandacht voor kleding, gezichtsuitdrukkingen en dergelijke is niet fout.